Zeker als je hooggevoelig o.i.d. bent! En jij voelt natuurlijk als beste aan welke van de twee, opbouwende feedback of kritiek, jij ontvangt van iemand.

Dus hoe gaan we met kritiek om? Of laat ik het anders zeggen: van welke omgang worden we er het gelukkigst?

Als eerst blijft het oude vertrouwde: volg je intuïtie, om op te maken hoe iemand het met je meent. Is diegene bemoeizuchtig, misgunnend? Of zelfs jaloers en is de stelling onterecht? Ik zal er in dit artikel wat dieper op in gaan.

‘Opbouwende feedback’ op deels waarheden en deels onwaarheden

Uitspraken hierover mag je natuurlijk meteen negeren, maar sommige mensen zijn wel slim met het geven van deze vormen van kritiek. Waar sommige personen een ster in zijn, is kritiek geven op 10% waarheid over jou en 90% leugens. Dit maakt het moeilijk om een stelling te ontkrachten. Naar een ander, maar ook naar jezelf. Neem nou dat jij bijvoorbeeld een kind ‘helpt’ met het verwend-zijn. En hoe dus met nee om te gaan. Dan kan een buitenstaander er dus op inhaken dat jij bazig bent en dan kan wat jij doet helemaal opgeblazen worden. Enigszins klopt bazig zijn wel. Dat hoort bij iemand afleren om verwend te zijn. Hou dat dan ook aan voor jezelf. Hou je niet teveel vast van die 10%. Jij weet zelf dan echt wel waar je mee bezig was en of de kritiek verder klopt of niet.

De beste manier van omgaan met kritiek

Allereerst: verlaag je niet tot het niveau van de ander. Echt waar. En als jij dit moeilijk vindt: denk je dan altijd in dat jij niet reageert op de negatieve aandacht. En jouw energie hieraan niet verspilt. De ander voelt dit echt wel, vertrouw er maar op. Jij voelt heus aan of de meningen over jou juist zijn of opgeblazen zijn. Of worden gezegd uit jaloezie of misgunnen. Op basis daarvan kun je er voor kiezen om er niet op in te gaan of juist het meningsverschil uit de wereld te helpen. Dit laatste kan natuurlijk alleen als jouw intuïtie zegt dat het om een verschil in opvatting gaat en niet om een machtsspelletje.

Leren anders te luisteren naar kritiek, ook al klopt de feedback over jou niet.

Op een gegeven moment raak je het zat. Die periode kennen veel mensen. En je besluit om alle uitspraken over jou te negeren en gewoon te bedanken voor de ‘feedback’. En je leert een (helaas automatische) haast manipulatieve manier aan om te laten zien dat je de feedback hebt toegepast. Soms doe je dit toepassen inderdaad en tegen je zin in. En soms lieg je dat je het hebt toegepast. Zo gaat het eenmaal in een maatschappij waarin er vaak anders wordt gedacht dan hoe jij denkt. Zo gaat het als jij soms jouw gevoel niet kan verantwoorden en jij niet de mogelijkheid krijgt om hierop blind te handelen.

En dan, wanneer je  hier te moe van raakt, komt voor sommige personen het moment van ommekeer. De dag dat je besluit anders te luisteren en niets meer op te vatten als kritiek of feedback. Besef je namelijk dat jij niet de enige bent die gaves heeft en dat er nog veel meer mensen zijn die dat hebben! Mensen die intuïtief, helderziend of heldervoelend zijn en van daaruit automatisch iets zeggen tegen je. Dit kunnen zelfs ook tekens zijn. Op een gegeven moment leer je dat je al die uitspraken als leerpunt voor je eigen leven kunt opvatten. Al gaat dit soms over een heel ander niveau of vlak dan degene die jou kritiek geeft zegt.

Voorbeeld

Ik heb een leuk persoonlijk voorbeeld. Laatst wilde een jong meisje met mij naar haar school reizen met haar OV-kaart. Ze wilde daar een spelletje doen en ze heeft ook nog eens onlangs zelfstandig met de bus leren reizen. ‘Heb je je OV-kaart bij je?’, vroeg ze aan mij. ‘Ja.’ Ze raakte meteen afgeleid omdat ze nee verwachtte en vroeg hardop af waarom ik een OV-kaart bij me heb als ik altijd met de auto naar haar kom. Ik zei: ‘Als mijn auto een keer stuk gaat, dan is het toch handig dat ik een OV-kaart bij me heb? Dan kan ik tenminste nog naar de plek van bestemming.’ Na een discussie van haar kant over waarom ik dan niet eerst de ANWB bel en hoe er niet altijd bushaltes in de buurt zullen zijn, zei ze: ‘Je argument is stom en bovendien gaat je auto toch niet stuk.’

Ze probeerde me dus te beledigen door te zeggen dat het helemaal niet nodig is dat ik mijn OV-kaart bij me heb. Dit, omdat ‘de ANWB bestaat ik mijn auto niet zomaar kan laten staan.’ Het enige wat ik waarnam was: ik weet dat dit meisje helderziend is en zij heeft zojuist volledig automatisch gezegd dat mijn auto lekker niet stuk gaat.