Het valt me vaak op dat er twee groepen mensen zijn: Mensen die anderen aanspreken bij naam en mensen die dit liever vermijden. Is dat jou ook wel eens opgevallen? Hoe spreek jij mensen aan? Welke groepen mensen spreken mensen aan bij de naam en welke niet? Het lijkt een beetje op het principe bij oogcontact vermijden.

Redenen waarom mensen de ander bij de naam aanspreken vermijden

Men vermijdt het aanspreken bij iemands naam omdat ze de aandacht van de ander op deze manier volledig op zich krijgen. Dit kan als drukkend en vervelend worden ervaren. Ze vinden het spannend om ‘op je vingers gekeken’ te worden tijdens het praten. Dit kan erg spannend en reden tot het vermijden zijn. Immers leg je energetisch contact met iemand. Dit kan tot vervelende kwalen leiden, lichamelijk en geestelijk. Je kunt zelfs denken aan eczeem krijgen. Dan leidt uitspreken van iemands naam tot overgevoeligheid.

Een andere reden kan zijn dat men graag wil dat de groep meedoet aan de conversatie zodat er een groeps’discussie’ ontstaat en niet één op één een discussie. Dit kan dan veiliger voelen.

Mensen die overigens hun eigen naam niet mooi vinden, spreken die van een ander ook niet uit. Dan is er gevoelsmatig ook minder risico dat zij hun eigen naam terughoren.

Sommige mensen spreken bepaalde namen gevoelsmatig niet uit. Ook niet als ze het over hen hebben met een ander. Zij zeggen dan bijvoorbeeld ‘mijn teamleider’, i.p.v. de naam. Degene over wie ze het hebben heeft dan iets dat in hun allergie zit of zijn negatief ingesteld. Zij kunnen het dan (onbewust) voelen als je het over hen hebt, vooral als je roddelt, en de naam benoemen versterkt dit extra. Bewust of onbewust reageren ze met energie hierop waardoor je je eventjes naar kunt voelen of pech ondervindt. Je ondervindt dan pech omdat hun energie wil dat je het niet meer over hen hebt.

Redenen waarom mensen anderen graag bij de naam aanspreken (spreek gewoontes)

Een reden waarom mensen anderen graag bij de naam aanspreken is omdat zij willen dat de ander de volledige aandacht erbij heeft vanaf het begin.

Een andere reden kan simpelweg de opvoeding zijn: je moet iemand bij de naam aanspreken, anders is het onbeleefd.

Wat ook kan gebeuren, is dat je graag de naam uitspreekt van iemand die je mag. Dan voel je je dichter tot hen. Dat is dus duidelijk het tegenovergestelde van hetgeen vanuit de vorige alinea waarin men niet wil dat de ander onbewust voelt dat je het over hem hebt.

Mensen die overigens weinig bezig zijn met energieën en er ook weinig waarde aan hechten, spreken ook sneller iemand aan bij de naam. Dat is immers ‘gewoon normaal’ in Nederland. Mensen die overigens minder gevoelig zijn, spreken ook makkelijker aan bij de naam. Je merkt het trouwens ook vaak bij werkgevers: het is bijna afstandelijk en onpersoonlijk als zij nooit je naam noemen. Veel mensen vinden het niet bij de naam noemen ook een teken van onzekerheid.

In welke situaties herken jij je het meest? Spreek jij iemand aan bij de naam?