Hoe ontwikkelt mijn hooggevoelig kind zich tot volwassene?

Vandaag staan we stil bij de ontwikkeling van een hooggevoelig kind. Hoe komt het dat een kind zo geboren wordt? En hoe ontwikkelt het kind zich verder met deze hooggevoeligheid?

Hoe ontwikkelt een baby hooggevoeligheid?

Hoogsensitiviteit betekent simpelweg het dieper ontvangen van prikkels. En hooggevoeligheid is de reactie daarop. Een kind kan hoogsensitief geboren worden. Deze heeft dan met zijn levensles hiervoor gekozen of wil een les afmaken vanuit vorige levens. Hoogsensitiviteit kan ook later pas ontwikkelen. Hoe je hoogsensitiviteit kunt merken aan een baby is erg gevarieerd. Sommige baby’s zijn erg eenkennig, omdat dat prikkels zijn die ze kennen, andere weer helemaal niet omdat zij in een groep bij degene willen zijn die de minst vervelende prikkels bij zich heeft. Verder kan het een huilbaby worden als er veel spanningen zijn thuis en hij die prikkels voelt. Uiteraard zijn er ook tal van andere of medische redenen waarom een baby huilt.

De kindertijd tot 7 jaar

In een kindertijd gebeurt en ontwikkelt er heel veel. Het kind gaat praten en zelf nadenken, maar heeft nog niet teveel verantwoordelijkheden. Door dit gebrek aan verantwoordelijkheden en nog niet het volledige besef hebben van wat er van ze wordt verwacht, leeft een kind sowieso erg intuïtief tot 7 jaar. Hooggevoeligheid gaat nu ook echt vorm krijgen. Hoogsensitief zijn ze meestal geboren en hoe dat zich gaat uiten (hooggevoeligheid) wordt nu duidelijk.

Sterk afhankelijk van de omgeving en een stukje eigen karakter, ontwikkelt een kind zijn hooggevoeligheid. Dit gaat meestal 1 van de volgende 2 kanten op:

-Het kind is druk en zoekt prikkels op. Mogelijk omdat hij thuis te weinig prikkels ervaart óf omdat hij een zogenoemde thrillseeker is;
-Het kind is stil en vermijd prikkels. Dit herken je aan eenkennig zijn, graag alleen spelen of terugtrekken;
(-En een hooggevoelig enkel kind gedraagt zich in balans en heeft al mooie copingstechnieken voor zichzelf verzonnen.)

In beide gevallen, maar vooral het prikkel vermijdende kind, merk je dat een kind prikkels wil lozen. Want er zijn er door zijn hoogsensitiviteit teveel doorgekomen. Een kind weet nog niet altijd hoe je dit op een fijne manier kunt doen, dus doet dit intuïtief. Voor een baby is het meestal huilen om op die manier prikkels te lozen. Je kunt het zien als prikkels die binnen zijn gekomen, weg laten stromen door tranen. Kinderen tot 7 jaar zijn niet anders dan dat, maar vinden ook andere letterlijke manieren van prikkels van zich afgooien. Dus dan komt er ook boosheid (schreeuwen is prikkels lozen) en andere emoties bij kijken.

Een handigere manier is bijvoorbeeld het kind laten tekenen om op die manier prikkels van zich af te zetten, maar als een kind al te vol zit met prikkels, kiest hij liever voor een manier dat snel bij de hand is, zoals schreeuwen of huilen.

Hoe ontwikkelt een kind van 8 t/m adolescentie

De ontwikkeling van hooggevoeligheid vanaf dit punt, heeft alles te maken met bewustwording. Waar een kind tot 7 jaar intuïtief leeft, wordt er vanaf 8 jaar steeds meer verantwoordelijkheid gevraagd. Dit leidt tot grofweg 2 situaties/ mogelijkheden voor hoe hooggevoeligheid ontwikkelt:

-Een kind laat zijn intuïtieve bestaan voor een deel gaan, neemt verantwoordelijkheid en wordt hierdoor minder hoogsensitief (ontvangt minder prikkels). Dat is ook niet erg en zelfs wat er ook veel gevraagd wordt: meehelpen in het huishouden, huiswerk plannen, etc.. Zijn reactie op de vele prikkels die binnenkomen ontloopt hij hierdoor omdat minder intuïtief leven eigenlijk ook betekent: minder prikkels ontvangen;
-Het kind blijft erg hooggevoelig en vertoont nog steeds veel signalen hiervan (veel emoties/ terugtrekken/ hobby’s). Ook dit kind komt mee met verantwoordelijkheid nemen, maar blijft intuïtief bezig en ontvangt dus nog steeds veel prikkels. Alleen nu in combinatie met verantwoordelijkheden. En dat heeft aandacht nodig.

Van adolescentie naar volwassenen

Tot slot worden de kinderen volwassen! Wat is er dan te verwachten? Ook dit gaat grofweg 2 kanten op:

-De hooggevoelige personen leven intuïtief en kiezen een baan of creëren een baan dat bij hun past. Daarnaast doen ze met veel plezier hun hobby of sport om prikkels op juiste wijze in te lozen. Ze blijven dus gevoelig en zijn en blijven in principe dus indigo kind;
-Sommige hooggevoelige mensen voelen simpelweg te veel en te diep hun medemens aan en ontvangen zoveel prikkels, dat ze niet meer weten wat van hen is en wat van de ander. De meeste hooggevoelige mensen vertonen vervolgens veel overeenkomende symptomen: hun baan niet leuk vinden, onder het niveau presteren, moeite met grenzen aangeven. Dat is het gevolg van niet op de vingers willen gekeken worden (extra prikkels> foutjes), voelen dat hun werkgever zware energie heeft en er niet tegenin willen gaan en als iemand over de grens gaat: voelen waar die persoon vandaan kwam en dus het ‘goed vinden’.

Leertip: