Hulp bij het identificeren van jezelf als hooggevoelig persoon

Identificeren of je hooggevoelig bent

Veel mensen denken dat ‘hooggevoeligheid’ betekent dat je onzeker bent en snel moe en overprikkeld. Ik vind dat interpretatie. Als ik die interpretatie weglaat en kijk naar de term alleen, kom ik tot de conclusie dat het (te)veel opvangen van prikkels de hooggevoelige mens hooggevoelig maakt. Hoe je daar mee omgaat, ligt aan je karakter en omgeving. Hoogsensitiviteit versterkt je karaktereigenschappen. Je waarnemingen zijn immers wat hoger gevoelig. Maar ieders hooggevoeligheid is anders. Daarom nemen we vandaag het identificeren van jezelf als hooggevoelig persoon onder de loep: wat valt hier allemaal onder?

Waarom is de één wel en de ander niet hooggevoelig?

Waarom de één wel een hooggevoelig persoon (hsp) is en de ander niet, vind ik samenhangen met het energetisch schild om je heen. Daarmee word je geboren. Hoe dikker je schild, hoe minder je kunt oppakken met intuïtie en hoe zakelijker je werkt. Wel kan het door de jaren heen dunner of dikker worden. Vaak is het ook bij kinderen dunner als zij nog niet zijn gevormd door hun omgeving, maar daar kom ik later in het artikel op terug.

Soms zorgen gebeurtenissen zoals trauma’s voor een dikker schild: dan ontvang je weinig prikkels en werk je weinig met je intuïtie. Sommigen noemen dat ‘een muur om je heen hebben’. Een trauma kan je schild ook dunner maken, zodat je juist heel veel prikkels ontvangt. Dan moet je bijvoorbeeld veel huilen en kun je weinig hebben. Je karakter heeft dus veel invloed hierop: wat is jouw beschermingsmechanisme?

Je kun jezelf niet op alle vlakken van hsp identificeren

Vaak wordt omschreven dat hooggevoeligheid iemand moe maakt. Dat geldt lang niet voor alle personen die hooggevoelig zijn. Dus je hoeft dat niet als richtlijn te hebben om jezelf te identificeren als hooggevoelig persoon. Snel moe worden gebeurt altijd in combinatie met andere zaken, zoals moeilijk nee kunnen zeggen. Dat ligt dus vast in het karakter van die persoon. Als jij erg van op avontuur gaan houdt, houd je alleen maar meer van deze hoge gevoeligheid. Deze mensen zien hooggevoeligheid niet als probleem en zoeken/delen hier weinig informatie over. De mensen die dat wel doen, zijn juist de mensen die snel moe en overprikkeld zijn. Daarom is er veel over hooggevoeligheid en onzekerheid en zo geschreven, maar minder over de extraverte hsp’er.

Deze kleinere groep extraverte hsp’ers die toch op de term hooggevoelig stuiten en zichzelf ook hooggevoelig vinden, zullen merken haast geen aansluiting te hebben met de (in veel artikelen omschreven) stereotype hooggevoelige mensen. Zij herkennen zich niet in ‘niet tegen drukke ruimtes kunnen’; daarvoor zijn zij immers extravert. Zij herkennen zich juist in ‘problemen’ als ‘niet alleen willen zijn’ (dus juist níet terug willen trekken). Kortom, veel informatie en zelftests zijn gebaseerd op (niet geheel juiste) interpretatie van hooggevoeligheid. In mijn ogen kun je net zoveel HSP zijn als je vol energie je zaakjes onder controle hebt als iemand die overmatig geagiteerd is.

Een tweestrijd omtrent labeltjes denken

In de maatschappij heersen er regels over wat normaal is. Men wil erbij horen. Omdat men erbij wil horen is men hierdoor (on)bewust bereid het eigen karakter aan te passen om onder ‘normaal’ te vallen. Ze willen immers wel een baan, een huis (denk ook aan een stereotype HSP die zich graag terug wil trekken wanneer nodig) en rondkomen.

Durf je te laten zien dat je anders bent dan anderen? Dan heb je al gauw PDD-Nos of een andere stoornis. Ouders doen vaak aan deze labels mee, omdat sommige ouders ondertussen ook oprecht denken dat het niet goed gaat met hun kind omdat het geen oogcontact wil maken. Ze hopen dat zorg het kind zelfstandig maakt. En een zelfstandig kind betekent voor een ouder vaak een kind dat voldoet aan verschillende eisen, zoals eisen van een toekomstige werkgever. Daarbij wordt zorg vaak alleen vergoed als je er een label op plakt. Ook kunnen ouders het ‘abnormale gedrag’ goedpraten door middel van het label. Kinderen op hun beurt interpreteren negatief dat een label staat voor ‘anders zijn’. Zij krijgen immers een andere aanpak en andere, ‘gewone’, kinderen niet. Kinderen met labels durven soms dan ook niet meer te onderzoeken wie zij werkelijk zijn.

Hooggevoeligheid is ook een label. Veel mensen die zich niet prettig bij voelen bij het labelen, willen zichzelf ook niet onder hooggevoelig plaatsen. Labeldenken brengt echter ook voordelen met zich mee: hooggevoeligheid is een term die niet zozeer zorgwekkend is, zoals soms autisme wel doet laten denken, en waar veel mensen die wat gevoelsmatiger leven zich prima in kunnen vinden. Vaak zorgt het jezelf plaatsen onder hooggevoeligheid voor begrip en hechting met anderen. Hierdoor stijgt het gevoel van geluk en durven sommigen het weer aan om hun eigen ik te ontwikkelen.

In hoeverre kun jij je identificeren met de term hooggevoeligheid met betrekking tot jou?