Waargebeurde uitspraken van kinderen en hun vorige levens

Laat mij meteen binnenvallen met 1 van een aantal waargebeurde uitspraken waar ik zélf bij was van een kind en zijn herinnering aan het vorige leven!

‘Toen ik jou ontmoette, heb ik jouw gezicht herkend’

Dat is wel een nadenkertje. Hoe kun je me ontmoeten en tegelijkertijd mijn gezicht herkennen? Het was ook duidelijk dat ze geen foto bedoelde. En uiteraard was dit een jong kind, want die staan heel snel in verbinding met hun vorige levens. Toen ik erop doorvroeg en zei dat het eigenlijk niet ‘kon’, reageerde ze doodnormaal: ‘ik heb het gewoon herkend.’ Wel viel het me op dat ze verder heel vaak mijn gezicht even aanraakte of knuffelen. Alsof ze toch probeerde te checken of het echt was.

Dit is dus eigenlijk hoe het werkt: ze herinneren gewoon iets van een leven samen en spreken dat uit. Denk ook aan die hele bekende verhalen waarin kinderen opeens dit zeggen tegen hun ouder:

‘Toen ik jouw moeder was, stuurde ik je nooit zomaar naar je kamer’

Dat is wel héél duidelijk wat ze daarmee bedoelen! Hier staat dan ook vaak een levensles mee in verbinding: rollen (ouder-kind) leren scheiden terwijl de rollen van de zielen eigenlijk van gelijk niveau zijn.

Veelvoorkomende waargebeurde vorige levens uitspraken

Ik zal nog meer veelvoorkomende uitspraken beschrijven. Heb je deze al eens gehoord?

‘Als ik weer jouw moeder ben dan ga ik je net zo gemeen behandelen’

Dat ligt natuurlijk nog wel in lijn met de vorige uitspraak. Maar denk ook aan, op vakantie:

‘Toen ik hier woonde, was ik gek op de aardbeien van de markt’

Dan geeft het kind uiteraard aan dat hij in dit land een vorig leven heeft gehad. Of denk aan op tv opeens naar iets wijzen en zeggen:

‘Daar woonde/ leefde ik!’

Of überhaupt niet tegen bepaalde films kunnen om onlogische redenen.

Want nog een leuke tip: heeft jouw kind onverklaarbare angsten die niet echt logisch zijn? Vraag eens door en stel eens een suggestieve vraag: ben je wel eens neergestort met een vliegtuig? Of heb je dit gezien? Ben je wel eens verdronken? Dit kun je trouwens ook doen met voorliefden!

Waarom doen kinderen vorige leven uitspraken?

Kinderen hebben nog niet zoveel verantwoordelijkheden als volwassenen dat hebben. Hun dag bestaat uit spelen en hun motoriek ontwikkelen en langzaam leren ze dingen bij zoals rekenen en schrijven. Omdat ze dus nog erg bezig zijn met zichzelf en niet zozeer met wat ‘moet’ hebben ze alle tijd om bij hun gevoel te zijn en dit te ervaren. Daarom zien kinderen makkelijker geesten, want ze staan nog puur in contact met hun intuïtie en dus gave. En dit alles maakt dus ook dat kinderen tot een bepaalde leeftijd gewoon heel eerlijk zijn. Als dan ineens iets in hun opkomt omdat ze getriggerd zijn door iets dat ze aan hun vorige leven herinnert, dan zeggen ze dat! Vaak is het ook iets aan jou dat de kinderen herinnert aan jullie vorige leven! Immers zijn kinderen ontzettend hooggevoelig.

Soms halen ze de levens zelfs even door elkaar. Ik heb zelfs een kind gekend die absoluut niet in oorlogsmuseums wilde komen en daar ontroostbaar werd. Niet voor rede vatbaar meer. Het interessante is als je er later naar vraagt, dat ze soms niet zo goed meer weten wat je bedoelt, totdat je weer teruggaat naar zo’n museum. Dat komt omdat je het aan het bewustzijn vraagt, maar het herinneren gaat via het onderbewustzijn. Daarom is een suggestieve vraag soms beter: ‘heb je hier meegevochten?’

Tenslotte willen kinderen soms ook gewoon hun zin. En in alle eerlijkheid komt er dan wel eens bij kijken dat ‘toen zij je vader waren, bepaalde dingen wél mochten’. Ook hier zijn ze dan even niet voor rede vatbaar, want ze herinneren zich dit onbewust en er via het bewuste naar vragen, wordt lastig. Het is leuker als je vraagt of ze er meer over uit willen leggen.

Nog één persoonlijke ervaring met waargebeurde uitspraken

Tenslotte rond ik af met nog één persoonlijke ervaring. Maar dit is geen uitspraak, maar een gedraging. Ik heb een keer iemand gekend die op 50 jarige leeftijd overleed en terugkwam in de familie, als kind bij 1 van haar zussen. Je kunt misschien verwachten dat ze, het kind, een verantwoordelijke rol op zich nam in het huishouden en ook goed weet hoe iedereen te bespelen. Maar dat is logisch en ook gewoon leuk.

Wat apart werd is dat ze sterke voorkeur en afkeur had voor en tegen mensen die ze heeft gekend. Zo loog ze altijd over 1 bepaald iemand. En die iemand had haar inderdaad vaak onrecht aangedaan toen ze nog 50jarige vrouw was. Ze loog dan altijd dat ze geen kado’s van hem had gehad. Leugens waar ze wel mee weg kon komen.

Mensen herinneren in mijn opinie en met deze ervaringen vorige levens dus echt. Alleen je moet weten hoe je erop let of hoe je ernaar moet vragen.

Wat zijn waargebeurde uitspraken die jullie vaak deden als kinderen? Of je jouw kinderen ziet doen naar jou?